Mijn naam is Eva Kalter. Ik ben mental coach met jarenlange coachervaring op het gebied van zelfvertrouwen, mindset en stress.

In mijn coachingspraktijk zie ik veelal bevlogen en ambitieuze vrouwen met veel verantwoordelijkheidsgevoel, en een neiging tot perfectionisme vanuit een diepe twijfel aan zichzelf. Herkenbaar?

​

Er is een tijd geweest dat ik mij ook zo voelde. Niet altijd, niet elke dag of elke week, maar wel regelmatig. Ik had mijn werk zo ingericht dat ik vooral dingen deed die ik met mijn ogen dicht kon doen. Dat kunstje beheerste ik tot in de puntjes. Met een universitaire opleiding werkte ik in een HBO-functie. Niks mis mee, maar het werk was eigenlijk onder mijn niveau. Op die manier kon ik de gevoelens van onzekerheid en twijfel aan mezelf goed onder controle houden. Maar als ik in nieuwe situaties kwam of voor nieuwe uitdagingen kwam te staan, sloeg de onzekerheid toe. Ik had dan het idee dat iedereen het beter wist dan ik en dat ik niets had toe te voegen.

​

Mijn onzekerheid ging ik te lijf met perfectionisme. Als ik er nou maar voor zorgde dat alles piekfijn in orde was, zou ik er ook geen commentaar op krijgen. Daarbij was ik een meester in het uitstellen. Alles wat ook maar een beetje uitdagend was kwam onder op de stapel te liggen. Wat je niet doet, kan je ook niet fout doen, toch? 

Niet alleen in mijn werk, maar ook privé deed ik mijn uiterste best om perfect te zijn. In ieder geval in de ogen van de buitenwereld. Als het al eens voorkwam dat iemand kritiek op me had, voelde ik dat als een afwijzing van mij als persoon. Heel pijnlijk dus. 

​

Tot er een moment kwam waarop ik naar mijn eigen lessen ging luisteren. Opeens hoorde ik mezelf cliënten coachen op mindset, zelfvertrouwen, je eigen keuzes maken en je niet laten leiden door angst voor de mening van anderen. Dat je goed bent zoals je bent, ook al ben je niet perfect. 

Dat coachen deed ik al jaren, met succes zelfs, maar opeens kon ik helderder naar mezelf kijken en zag ik waar ik zélf nog veel kon leren. Tijd voor actie dus. 

Met alle oefeningen en technieken binnen handbereik, met de begeleiding van mijn eigen mentoren en aanvullende cursussen en opleidingen ben ik een nieuwe wereld ingegaan.

​

Een wereld van goed is goed genoeg. Van tevreden zijn met wat ik heb, wat ik doe, wat ik kan en vooral met wie ik ben. Ik houd me niet meer bezig met wat anderen van me denken. Ik maak mijn eigen keuzes en laat me niet meer leiden door angst, waar dan ook voor. 

Nieuwe uitdagingen, kom maar op! 

En ik kan je vertellen dat mijn leven hierdoor veel leuker is geworden. Ik geniet meer, probeer meer, doe meer, lach meer (ook om mezelf) en leef vrijer en blijer. Ik denk dat ik een leuker mens ben geworden, ook voor mijn omgeving.

​

Dit alles is nu al heel wat jaartjes geleden. In de tussenliggende tijd zijn mijn coachsessies er alleen maar beter op geworden. Doordat ik niet meer krampachtig het goede (lees 'perfecte') probeer te doen, is er meer ruimte gekomen voor creativiteit en afstemming. In de praktijk blijkt dat gunstig uit te pakken voor iedereen!

​

Je hoort vaak dat je je 'passie' moet vinden. Ik heb daar altijd een beetje twijfels bij. Ik vind passie zo'n groot woord. Wat is dat dan precies? Ik ben altijd bang dat er dan misschien nog iets is wat ik niet ontdekt heb of zo.

Maar als je passie ziet als iets waar je heel blij van wordt, dan heb ik mijn passie gevonden. Ik word namelijk heel erg blij van het begeleiden van vrouwen van twijfel naar vertrouwen. Van 'niet genoeg' naar 'goed genoeg'. En ik prijs mezelf gelukkig dat ik daar mijn werk van heb kunnen maken.