Vorige week ging ik met een vriendin een hapje eten in een restaurant. Super gezellig, want het was een hele tijd geleden dat ik haar gezien had en we hadden heel veel om bij te praten. En dat gaat heel goed in combinatie met een lekkere maaltijd.
In een restaurant begint het plezier voor mij al met het doornemen van de menukaart. Ik lees de kaart van voor tot achter, en dan vaak nog een keer. Maar omdat er meestal maar een paar vegetarische gerechten op de kaart staan, ben ik over het algemeen snel klaar met kiezen. Dat betekent ook dat ik wel gewend ben om een tijdje te moeten wachten tot de overkant van de tafel een keuze heeft gemaakt. Geen enkel probleem.
Maar deze keer duurde het wel heel erg lang. Verschrikkelijk lang zelfs.
Ik werd ondertussen op de hoogte gehouden van het proces: 'Als ik nou vis neem voor het voorgerecht, dan wil ik niet ook vis in het hoofdgerecht. Maar die tongfilet lijkt me zo lekker, dus dan moet ik een ander voorgerecht kiezen. Maar dan kan ik niet kiezen tussen de salade of de champignons, want dat lijkt me allebei zo lekker.' In die trant. Toen er eindelijk een keuze was gemaakt, legde ze de kaart naast zich neer. Na vijf seconden had ze hem weer in haar hand. 'Nee, ik denk dat ik toch maar de pepersteak neem en dan als voorgerecht ....' Vertwijfeld keek ze me aan. 'Ik ben bang dat ik de verkeerde keuze maak! Wat vind jij dat ik moet nemen?' Ja dag! Daar trap ik niet in. Dan heb ik het straks gedaan als het tegenvalt en daarbij, hoe kan ik nou weten waar zij zin in heeft? Toen de ober de bestelling kwam noteren, veranderde ze nog snel van mening. 'Nee, doe toch maar....!' De ober was nog niet weg, of ze had er al spijt van. Zucht. Je zou bijna denken dat haar leven afhing van de gerechten die ze zou bestellen. Wat een bevalling!
Misschien herken je deze struggles als er iets te kiezen valt. Eindeloos blijven wikken en wegen, links en rechts twijfelen en telkens van mening veranderen. Of misschien kies je juist altijd hetzelfde gerecht als je uit eten gaat. Dat is immers de vorige keer ook goed bevallen, dus speel je op safe en eet je gewoon iedere keer hetzelfde.
Heb je er wel eens bij stilgestaan dat de moeite om een keuze te maken vanuit perfectionisme kan komen? Ik zal het uitleggen.
Eens kijken waar die besluiteloosheid vandaan komt. Zoals mijn vriendin al zei: je bent bang om de verkeerde keuze te maken. Maar je kunt alleen bang zijn om een verkeerde keuze te maken, als je ervan uitgaat dat er niet alleen een verkeerde keuze is, maar ook een goede, en misschien wel een perfecte. En een beetje zichzelf respecterende perfectionist wil natuurlijk niet een foute keuze maken. Kiezen is verliezen. Zo voelt dat.
Onderzoek zegt dat je goede keuzes maakt door de samenwerking tussen denken en voelen. Maar een perfectionist maakt vooral keuzes op basis van het denken. Het gevoel of de intuïtie doet nauwelijks mee.

Maar zijn er eigenlijk wel goede en foute keuzes op een menukaart? Natuurlijk, sommige dingen vind je lekkerder dan andere, en misschien is er ook wel iets dat je echt niet lust. Prima, dan eet je dat niet. Maar verder? Je mag er best vanuit gaan dat de chef zijn best heeft gedaan om een smakelijk gerecht op tafel te zetten en het ook zelf geproefd heeft. Hoe fout kan het dus gaan? En hoeveel risico loop je nu eigenlijk? Wat is het ergste dat je kan gebeuren? Precies! Dan heb je in ieder geval geleerd dat je niet zo houdt van varkensniertjes of hoofdkaas. Maar misschien ontdek je juist dat je helemaal enthousiast wordt van buikspek of schorseneren. Wie had dat gedacht?
Sometimes you win, sometimes you learn.
Zie je hoe je jezelf beperkt door je angst om het verkeerde te kiezen of door alsmaar hetzelfde te kiezen, op zoek naar perfect? 'Perfect' duwt je in een keurslijf en zuigt de lol overal uit. 'Perfect' belemmert je in je groei en het opdoen van nieuwe ervaringen en kennis.
Dat geldt niet alleen in een restaurant, maar ook in andere situaties. Zoals bij de keuze voor wat je aan zal trekken vandaag, waar je naar toe gaat in de vakantie en wat je vanavond zult koken. Maar ook in de keuze voor een baan, een partner of een studie. Grote en kleine beslissingen, de hele dag door.
Hoe zit dat bij jou? Heb jij keuzestress? Ben je bang om verkeerd te kiezen? Ben jij altijd op zoek naar de perfecte keuze? Kies jij vooral met je hoofd?
Het hoeft niet perfect. Goed is goed genoeg. De perfecte keuze bestaat niet, en al helemaal niet op een menukaart.
Eet smakelijk!
P.S. Voor wie nieuwsgierig is hoe het etentje is afgelopen: ik heb heerlijk gegeten, en mijn vriendin ook!
Comments