Vandaag een verhaal over Janine.
Janine is een vrouw van deze tijd. Ze heeft een lieve man, twee gezonde kinderen en een goede opleiding en dito baan. Ze heeft een uitgebreide vriendengroep en vindt het belangrijk om goed op de hoogte te blijven van alles en iedereen.
Als ze 's ochtends wakker wordt, grijpt ze haar telefoon en checkt ze haar berichten. Whatsapp, Facebook, Instagram, LinkedIn en Twitter worden bekeken. Er zijn weer heel wat berichten binnengekomen en veel interessante dingen gepost. Het lijkt wel alsof niemand ooit slaapt: ook 's nachts komt er nog van alles binnen. Dat krijg je als je mensen van over de hele wereld volgt. Zo interessant allemaal!
Janine schrikt als ze de tijd ziet. Verdraaid, er is al een half uur voorbij! Nou moet ze zich ook nog haasten om de kinderen op tijd op school te krijgen en zelf gewassen en gestreken op het werk te verschijnen.
Terwijl ze snel onder de douche springt, loopt ze in gedachten haar agenda van de dag na. Weer volgepropt, zoals gebruikelijk. Ze heeft nauwelijks door dat haar hartslag ondertussen flink gestegen is en zich al een flinke dosis spanning in haar schouders genesteld heeft.
Als ze op de klok kijkt, ziet ze dat het al vreselijk laat is. Dat wordt even doorstomen in de zesde versnelling. Om alles klaar te krijgen moet ze behoorlijk mopperen en boos worden op de kinderen. Zo'n moeder wil ze eigenlijk helemaal niet zijn. Het knagende schuldgevoel duwt ze weg.
Omdat haar man al heel vroeg naar zijn werk gaat om de files voor te zijn, staat Janine er meestal alleen voor. Iedere ochtend opnieuw baalt ze daarvan.
Als Janine de kinderen eindelijk op school heeft gekregen (helaas zónder gymkleding voor de oudste), springt ze op de fiets om naar haar werk te gaan. Weer te laat. Ja, daar kan ze ook niets aan doen, hoor. Het is 's ochtends nou eenmaal spitsuur in een gezin met jonge kinderen, daar moeten ze maar begrip voor hebben.
Gestrest, gefrustreerd en teleurgesteld in zichzelf begint Janine aan haar werkdag. Ze heeft weer hoofdpijn, zoals zo vaak de laatste tijd. Paracetamol is haar beste vriend tegenwoordig. Maar ze is ook zó moe. Hoe lang gaat dit nog zo door?
Wat een verhaal, hè? Een beetje overdreven, zeg je? Misschien. Maar ik vrees dat veel vrouwen er toch best wat in herkennen.
Stel je eens voor dat Janine jouw vriendin is en en dat zij jou vertelt over haar hoofdpijn, stress en frustratie. En als ze je dan om raad zou vragen, wat zou je haar dan adviseren?
En als je eens heel eerlijk kijkt naar je eigen situatie, herken je dan elementen uit het verhaal van Janine? Wat zou je jezelf dan adviseren?
Ik denk dat de ochtend van Janine er al heel anders uit zou zien als ze een paar kleine dingen zou aanpassen.
Doordat Janine gelijk als ze wakker wordt haar telefoon pakt, verliest ze zich in alle berichten die ze leest. De tijd glipt tussen haar vingers door en voordat ze het weet is er een half uur voorbij. Hoe zou het voor haar zijn als ze haar telefoon laat liggen en haar hersenen de tijd gunt om rustig wakker te worden en niet gelijk overspoeld te worden door informatie? Het zou in ieder geval meer tijd opleveren en meer rust in haar hoofd.
Terwijl ze staat te douchen, heeft ze een ontspannen momentje voor zichzelf. Ze zou zich kunnen richten op hoe ze zich voelt, of ze ergens in haar lichaam spanning voelt en een korte ontspannings- of ademoefening kunnen doen.
Doordat ze meer tijd heeft (want de telefoon ligt nog steeds aan de oplader), zal het ochtendritueel minder gehaast verlopen. Zo zal ze minder hoeven mopperen op de kinderen en kunnen ze gezellig samen ontbijten aan de eettafel.
Als Janine de avond ervoor alles klaar zet voor de volgende ochtend, houdt ze overzicht en zal ze niets vergeten mee te nemen. Dit zorgt voor ontspanning en meer rust in haar hoofd.
Janine heeft het gevoel er alleen voor te staan in de ochtenden. Een goed en eerlijk gesprek met haar man, waarin ze duidelijk aangeeft hoe ze de situatie ervaart, kan hierbij al helpen. En misschien zijn er wel mogelijkheden om hem meer te betrekken bij het ochtendritueel.
Het is voor Janine zinvol om te leren herkennen wanneer ze spanning in haar lichaam opbouwt en hoe ze die kan loslaten.
Haar gevoelens van frustratie, teleurstelling en schuldgevoel zeggen veel over de verwachtingen die ze heeft van haar omgeving en zichzelf. Zijn die verwachtingen reëel of moeten die misschien bijgesteld worden?
Kortom, er zijn veel mogelijkheden om Janine meer controle te geven over haar gevoel van stress en het ochtendritueel. Zowel in praktisch opzicht, als wat betreft haar mindset.
Zitten er ook tips bij waar jij zelf iets aan hebt? Ik hoor het graag van je.
En zit er niets voor jou bij, dan kun je in ieder geval je vriendin van goede raad voorzien...