Stel je eens het volgende scenario voor.
Je bent aan het praten en je collega trekt haar wenkbrauw op. Gelijk slaat bij jou de onzekerheid toe. Er schiet van alles door je hoofd. 'Heb ik iets doms gezegd? Heb ik het verkeerd begrepen? Ligt het aan mij? Ze is het vast niet met mij eens. Oh help, hoe moet ik me verdedigen? Zó zeker weet ik het helemaal niet!'
Zo snel kan het gaan. In de tijd die het kost om met je ogen te knipperen schiet je in volle vaart een piekerspiraal in van twijfel en onzekerheid.
Zo simpel kan het ook zijn. Een klein dingetje dat je opmerkt bij een ander en daar ga je, dieper en dieper de grond in. Want grote kans dat het niet stopt bij deze eerste gedachten. Het kan nog veel verder gaan.
'Ik begin ook altijd maar te praten zonder eerst goed na te denken. Ze vindt me vast een incompetent konijn. Waarom moest ik nou weer zo nodig mijn mond opentrekken? Ik ben hier ook eigenlijk helemaal niet geschikt voor. Waarom hebben ze me eigenlijk aangenomen? Ik heb hier helemaal geen zin meer in. Er zijn vast wel andere banen waar ik beter geschikt voor ben. Brood verkopen bijvoorbeeld. Bij de bakker ruikt het altijd zo lekker en iedereen wordt blij van vers brood en taartjes.'
Van een opgetrokken wenkbrauw binnen een paar tellen uitkomen bij het indienen van je ontslag, da's best wel extreem. En toch is dit het verhaal dat iemand mij deze week vertelde.
En ik hoor veel vaker vergelijkbare verhalen.
Misschien herken je het zelf ook wel een beetje. Ook al overweeg je geen baan bij de bakker om de hoek, toch kan die twijfel aardig grote vormen aannemen.
Getriggerd door die ene wenkbrauw. Of door een vraag waarop je het antwoord niet gelijk weet. Of door een opmerking, een blik, een lachje of iets anders kleins.
Heb jij er wel eens op gelet wat jouw triggers zijn waardoor je ineens geteleporteerd wordt naar onzekerheidseiland of twijfelstad? Het is een goed idee om een poosje die triggers te noteren. Misschien zijn het situaties, gezichtsuitdrukkingen of dominante personen. Opmerkingen, versprekingen die je maakt of luide stemmen. Het kan van alles zijn waardoor je uit balans wordt gebracht.
Als je je lijstje dan eens kritisch gaat bekijken, zul je waarschijnlijk ontdekken dat die triggers zijn terug te leiden naar een situatie of persoon in je kindertijd. Daar ligt dus ook de sleutel voor de oplossing.
En je hoeft echt niet gelijk op de sofa te gaan liggen voor een diepe psychoanalyse om te gaan begrijpen waar dit patroon vandaan komt of een reïncarnatiesessie te ondergaan om het patroon weer los te laten (hoewel daar natuurlijk niets op tegen is).
Inzicht krijgen is de eerste stap, en dat is soms al voldoende.
Ik wil graag dat je weet dat je je niet hoeft neer te leggen bij die vervelende gevoelens. Je kunt er iets aan doen. En als inzicht alleen niet genoeg is, of als je hier graag eens over door wilt praten, voel je dan vrij om contact met mij op te nemen.
Hoewel een baantje bij die bakker ook wel lekker klinkt...
Comments