Heb jij ook iedere zondagavond zitten genieten van de bakkers van Heel Holland Bakt? Wat een heerlijk programma is dat toch. Niet alleen vanwege het watertanden bij de fantastische baksels die gefabriceerd worden, maar vooral vanwege de sfeer en de rust die het programma uitstraalt, ondanks het feit dat de hele tent vaak onder hoogspanning staat. Naarmate het seizoen vordert, merk je dat de bakkers steeds meer gewend raken aan de camera's om hen heen en aan André, die regelmatig langs komt wandelen om de spanning wat te breken (en je uit je concentratie te halen). Janny en Robèrt daarentegen wennen nooit, lijkt het. Als één van hen langs de werkbank komt staan, voel je de spanning en onzekerheid vanaf je eigen bank toenemen. Maar echt, niets dan respect voor de bakkers, die het iedere week voor elkaar krijgen om in een tent zulke lekkere dingen te maken, in soms echt vreselijke (weers)omstandigheden.
Wat mij opviel dit seizoen, was de manier waarop de kandidaten met elkaar omgingen. Niet eerder werden er zoveel dingen aan elkaar uitgeleend, adviezen gegeven en mensen weer op het juiste spoor geholpen bij de technische opdracht. Afkijken bij elkaar hoefde niet stiekem, je kon gewoon aan een andere bakker vrágen hoe je die grote én kleine hartjes uit dat kleine beetje deeg gestoken kreeg. En bij de finale was er voor en na de opdrachten een welgemeende groepsknuffel om elkaar succes te wensen.
Ik vond het inspirerend.
Ken je de uitdrukking: 'Een kaars wordt niet minder als hij een ander aansteekt'?
Ik vind dat persoonlijk een hele mooie. Je kunt een ander helpen om goed te presteren, zonder dat je daar zelf minder van wordt. Misschien ga je er zelfs wel even extra helder door branden, net als die kaars.
En dat is precies wat de kandidaten van Heel Holland Bakt ook deden. Ze hielpen elkaar om goed te presteren, zonder dat ze daar zelf minder van werden. Ze kenden kun waarde en hadden het niet nodig om een ander te laten falen om er zelf beter van te worden. Ik vind het prachtig.
Onlangs vroeg ik vrouwen naar hun beste anti-stresstip. Eén van de antwoorden die ik kreeg was: iets doen voor een ander. Nou denk ik dat heel veel vrouwen zoveel doen voor een ander, dat dat één van de redenen is dat ze stress ervaren. Maar wat ze vooral bedoelde was dat het goed is om je niet alleen bezig te houden met hoe gestrest je je voelt, maar om de aandacht naar buiten te richten.
Er zijn verschillende onderzoeken geweest die aangetoond hebben dat je je beter gaat voelen van een ander helpen. Professor Donal Moynihan concludeert uit zijn onderzoek dat de mensen die collega's op kantoor helpen zich gelukkiger voelen dan degenen die dat absoluut niet doen. Hij stelt: “Steeds meer studies tonen de kracht van behulpzaamheid aan. Onze bevindingen stellen een simpel maar diepgaand feit vast: helpen maakt ons gelukkig.”
En dr. Lynn Alden ontdekte in haar onderzoek: "... dat elke vorm van goedheid hetzelfde voordelige effect heeft; zelfs een klein gebaar als de deur openhouden. Helpen behoeft dus geen grote geld- of tijdinvesteringen.” Dus zelfs de kleinste vorm van helpen kan al een boost geven aan je humeur en je gevoel van welzijn, ongeacht het soort hulp dat je biedt.
Het lijkt me een duidelijk voorbeeld van een win-winsituatie.
Dus kijk eens om je heen. Hoe kan jij iemand helpen vandaag? Wat kan jij doen om een ander 'aan te steken'? Voor wie hou jij de deur open?
En vergeet dan vooral niet te genieten van het prettige gevoel dat je daarvan krijgt. Misschien wel net zo lekker als die taarten van Heel Holland Bakt. Nou ja, bijna net zo lekker...