top of page
Zoeken
  • Eva Kalter

Hé, luister eens

Bijgewerkt op: 22 mei 2020

Het is een angstige en onzekere tijd. Veel mensen maken zich ernstig zorgen om hun eigen gezondheid of de gezondheid van de mensen die hen lief zijn. Niemand weet hoe lang dit nog duurt en wat ons nog te wachten staat. Ik hoor veel om me heen dat mensen piekeren en gespannen zijn. En vooral dat ze bang zijn. Bang dat ze zelf ziek worden, bang dat iemand uit hun naaste omgeving ziek wordt, bang dat er financiële problemen komen, bang dat dit nog heel lang gaat duren, bang dat..... vul zelf maar aan. Het overheersende gevoel is angst.


Waar komt die angst vandaan? Vooral vanuit het gevoel dat je hier geen controle over hebt. Want als je niet zelf de controle hebt, is de angst dichtbij. Bedenk zelf maar: als je in de auto achter het stuur zit, heb je de controle en zul je niet gauw bang zijn. Maar als je naast iemand zit van wie je de stuurmanskunst nou niet direct heel fantastisch vindt, zul je niet echt relaxed op die passagiersstoel zitten. Je houdt angstig het verkeer in de gaten en zult waarschijnlijk regelmatig keihard een denkbeeldig rempedaal indrukken. Geen controle, wel angst.


Al de maatregelen waar we ons fanatiek aan houden, geven ons een gevoel alsof we in ieder geval een beetje controle hebben. Alsof we het een beetje in ons eigen hand kunnen houden. Dat helpt tegen de angst.

Maar lieve mensen, je houden aan de maatregelen is zo'n beetje het enige waar we echt controle over hebben.

En het is zoals het is.

Als bang zijn en je zorgen maken ervoor konden zorgen dat je besmetting tegen kon gaan, dan richtte ik vandaag nog een 'angst-en zorgenclubje' op. Maar hoe bang je ook bent en hoeveel zorgen je je ook maakt, daarmee verander je niets aan de situatie. Het leven wordt er alleen maar zwaarder en moeilijker door. Voor jouzelf én voor de mensen om je heen.


Maar wat moet je dan?


Laat het los en heb vertrouwen. Vertrouw op de deskundigen die het beleid bepalen, houd je aan de voorschriften en laat het los.

Laat het los en adem door. Adem door en ontspan. Ontspan en open je hart. Open je hart en heb lief. Heb lief en wees dankbaar.

De magnolia begint te bloeien

Er is nog zoveel om dankbaar voor te zijn. Grote dingen en kleine dingen. Dankbaar voor de vogeltjes die je door het weinige verkeer opeens luider hoort fluiten. Dankbaar dat je voldoende te eten hebt. Dat je kinderen hebt om op te mopperen en om vanavond veilig in hun bedje te stoppen. Dat de magnolia begint te bloeien. Dat je je lievelingsnummer op de radio hoorde. Dat we met z'n allen onze schouders eronder zetten om dit virus onder controle te krijgen. Dat je wc-papier hebt. Noem maar op. Zoveel dingen om dankbaar voor te zijn. En juist dit is een tijd om te kijken naar díe dingen.


Als we nou eens allemaal iedere dag drie dingen zouden opschrijven waar je dankbaar voor bent, waar je van genoten hebt of waar je plezier aan hebt beleefd?

En als je die drie dingen dan zou delen met de mensen die je lief zijn? Gewoon even stilstaan bij alles wat er nog wél is en wat wél kan. Even een 'rondje dankbaarheid' doen. Ieder dag. Drie dingen. Dan merk je misschien na een week dat je ietsje minder bang bent. Dat je ietsje minder bezorgd bent. Niet omdat de situatie is veranderd, maar omdat jij anders naar de wereld kijkt. Met ietsje meer vertrouwen.


Dus heb vertrouwen, laat het los, adem door, ontspan, open je hart, heb lief en wees dankbaar. Ieder dag weer opnieuw.

Wil je je dankbaarheid delen? Ik zou het fantastisch vinden om van je te horen.



bottom of page