‘Nou heb ik ook nog gezegd dat ik de Nieuwjaarsborrel zal organiseren. Gewoon uit mezelf, zonder dat het me gevraagd werd. Ik lijk wel gek! Waarom deed ik dat? Ik had gewoon mijn mond moeten houden!’, zegt mijn cliënt, met tranen in haar ogen.
Taken naar je toe trekken terwijl je er eigenlijk helemaal geen tijd voor hebt.
Je als vrijwilliger opgeven terwijl je er helemaal geen zin in hebt.
Aanbieden om iets te regelen terwijl je wel wat anders te doen hebt.
Je bent echt niet de enige die dat regelmatig doet.
We willen zo graag aardig gevonden worden en gewaardeerd worden, dat we onze grenzen met grote passen voorbij benen om nóg een taak aan onze to do-lijst toe te voegen. Een taak waar we vervolgens over gaan lopen stressen, want het moet natuurlijk wel perfect zijn.
Maar wat denk je, zouden ze je ook aardig vinden als je het niet aangeboden had? Word je ook gewaardeerd zonder dat je deze extra taak op je neemt?
Is het echt nodig om jezelf te bewijzen, of ben je aan het compenseren voor je eigen twijfels en onzekerheden?
Gewoon even iets om over na te denken…
