Ze zit hoopvol tegenover me, klaar voor naar nieuwe inzichten die haar verder zullen helpen. Een mooie vrouw met een zachte uitstraling en een intelligente blik. We praten vandaag over verwachtingen. Dingen die je van jezelf verwacht en dingen die anderen van je verwachten.
Daar is veel over te zeggen!
Ik herinner me dat ze in ons allereerste gesprek het vervelend vond dat ik haar hoogopgeleid noemde. Nou is het niet de bedoeling dat we hier een discussie gaan voeren over het gebruik van die term, waar ik persoonlijk ook wel wat bezwaren tegen heb. Maar bij gebrek aan een betere term (theoretisch opgeleid?), ga ik er even vanuit dat je weet wat ik bedoel. Afijn, zij vond het dus niet prettig dat ik haar hoogopgeleid noemde. Terwijl ze dat toch echt is, dat zou niemand kunnen ontkennen. Oh ja, ik mocht haar eigenlijk ook liever niet intelligent noemen. Maar dat was ze natuurlijk óók!
Nou moet je dit soort dingen nooit tegen mij zeggen en dan verwachten dat ik het daarbij laat. Het eerste gesprek was niet het goede moment om dit eens van dichtbij te gaan verkennen, maar ik vergeet zoiets nooit. En vandaag was wél het goede moment, in een gesprek over verwachtingen. Het klinkt namelijk sympathiek bescheiden, als iemand zegt dat ze nooit vertelt wat haar beroep is, maar ik weet dat er ook iets anders achter kan zitten. En ik kon wel een beetje bedenken waar de schoen wrong.
Begrijp me goed, ik ben er geen voorstander van om te pas en te onpas te praten over al de opleidingen en studies de je afgerond hebt of om te vertellen hoe belangrijk je baan is of hoe hoog je functie en aan hoeveel mensen je leiding geeft. Maar dat is het andere uiterste. Er is ook nog zoiets als een gulden middenweg. Niemand vertellen wat je doet, is niet die middenweg.
En daar kwam de aap uit de mouw: 'Ik praat liever niet over mijn opleidingen of mijn beroep, want dan schep ik zulke hoge verwachtingen.'
Daar waren ze, de verwachtingen.
Aan verwachtingen voldoen, bewust of onbewust, is voor veel mensen heel belangrijk.
Vaak zit hier een angst onder. De angst om teleur te stellen bijvoorbeeld, of de angst om niet meer aardig gevonden te worden. We zijn ons van deze angst meestal niet bewust. Pas als je wat graafwerk verricht, kom je hier achter.
Om ervoor te zorgen dat die angst geen werkelijkheid wordt, begint het grote gedachtenlezen. 'Nou moet ik natuurlijk wel intelligente dingen zeggen.' 'Laat ik zorgen dat ik geen fout maak, want dat hoort volgens hen natuurlijk niet bij iemand in mijn functie.' 'Ze denken vast dat ik op alles een antwoord heb.' 'Ik kan het nu natuurlijk niet maken om hulp te vragen.'
Nou weet ik niet hoe jouw talent voor gedachtenlezen is ontwikkeld, maar over het algemeen zijn we er behoorlijk slecht in. Al die verwachtingen die we aan een ander toeschrijven, zitten vaak alleen maar in ons eigen hoofd.
Maar hoe krijg je die er weer uit?
In dit soort situaties staan je drie dingen te doen:
1. Probeer de situatie zo objectief mogelijk te bekijken. Zou het echt waar zijn dat iedereen er zo over denkt?
2. Vervolgens ga je eens kritisch kijken naar jezelf. Wat verwacht je eigenlijk zelf? Is er misschien sprake van een gevalletje ‘verborgen perfectionisme’ en loop je hier wellicht tegen je eigen (veel te hoge) verwachtingen aan?
3. Als laatste maak je je een voorstelling van je worst-case-scenario. Stel dat je gelijk hebt en iedereen heeft daadwerkelijk al die verwachtingen van jou. Zou het terecht zijn om dat van jou te verwachten?
Ongetwijfeld zal je ergens in dit proces tot de ontdekking komen dat je het in je hoofd allemaal veel erger hebt gemaakt dan dat het in werkelijk is.
Want het is oké om niet alle antwoorden te hebben. Het is oké om om hulp te vragen. Het is oké om een keer te blunderen. Het is zelfs oké om iemand teleur te stellen.
Ook als je heel intelligent bent. Ook als je een hele goede opleiding hebt. Ook als je een hoge functie hebt. Het is oké. Je bent goed genoeg. Precies zoals je bent.
Wil je eens met mij hierover doorpraten? Dat kan! Gratis en vrijblijvend. Neem gerust contact met me op, ik vind het fijn om van je te horen.