Ik hou enorm van workshops en trainingen geven. Er zijn weinig dingen in mijn werk die ik liever doe dan voor een groep staan en al die kwartjes te zien vallen. Megablij word ik daarvan.
Een tijdje geleden mocht ik weer en ik had er helemaal zin in. Het beloofde een leuke groep mensen te worden en we gingen aan het werk met het onderwerp 'zelfvertrouwen', waar ik een heleboel zinnige oefeningen voor aanbied.
Ik had me goed voorbereid, de powerpoint was klaar, de handouts lagen in keurige stapeltjes te wachten en ik had zelfs iets lekkers gemaakt om uit te delen bij de koffie en thee.
Ik had ook een nieuw bloes die ik aan zou trekken. Een soepelvallend ding in een mooie zacht olijfgroene kleur van zo'n soort zijde-look materiaal. Ik voelde me helemaal de lady in die bloes. Kettinkje erbij, lippen gestift, hakjes aan, en ik was klaar voor de dag.
We zouden beginnen om 13:00 uur, dus toen ik ruim op tijd op de locatie was, wilde ik toch nog even wat te eten naar binnen gooien. Hollands als ik ben had ik een sneetje brood meegenomen met pesto, sla, kaas en tomaat, want dat vind ik nou eenmaal lekker.
Ik neem mijn eerste hap van die smakelijke lunch, en er floept aan de achterkant een stuk tomaat uit. Op mijn bloes.
Vlek.
En niet zo'n kleine ook. Ik verschiet van kleur, probeer te redden wat er te redden valt, maar ik krijg het niet weggepoetst. Het wordt er eigenlijk alleen maar erger van. Het is nu een grote vlek.
Nu heb ik verschillende keuzes.
👉Ik google de dichtstbijzijnde kledingwinkel en ga snel een ander bloes kopen.
👉Ik pak mijn boeltje bij elkaar, sluip de deur uit en doe net alsof ik er nooit geweest ben, terwijl ik ondertussen een goeie smoes probeer te bedenken.
👉Ik draai mijn bloes binnenstebuiten, doe net alsof dat de nieuwste trend is, en ga heel hard zitten duimen dat niemand het opmerkt of er iets over zegt.
👉Ik ga me de rest van de middag kapot lopen schamen en me klein en onzeker zitten voelen, zeker wetend dat iedereen naar niets anders kan kijken dan mijn bevlekte boezem, en me continu zitten afvragen wat ze van mij en mijn vlek vinden.
👉Ik realiseer me dat een vlek niets afdoet aan de prachtige workshop die ik ga aanbieden, lach om de absurde situatie en focus me op mijn werk.
Wat zou jij doen?
Kun je raden wat ik deed?
Het is 13:00 uur. Mijn workshop begint.
Ik ben er helemaal klaar voor. Plasje gedaan, de mappen klaargelegd op de tafels, een glaasje water binnen handbereik en de presentatie met de welkomstdia op het digibord.
Ik sta voor de groep in mijn prachtige bloes, met die enorme vlek op mijn boezem.
Ik zie verwachtingsvolle gezichten, ik hoor geroezemoes en gepraat, ik haal adem en begin mijn workshop met een verhaal.
Een verhaal over een zijde-look bloes, een lekker broodje en een vlek, en wat dit te maken heeft met zelfvertrouwen.
Namelijk alles. En niets.
Een vlek op je bloes is geen reden om je onzeker te voelen.
Een vlek op je bloes heeft niets te maken met wie je bent, wat je kwaliteiten zijn en wat je hebt te bieden.
Een vlek op je bloes is precies wat het is: een vlek. Niets meer, niets minder.
Wat een prachtige les om een workshop over zelfvertrouwen te beginnen.
Door welke 'vlek' laat jij je zelfvertrouwen aantasten?
P.S. Wil jij meer weten over zo'n training of workshop bij jou op het werk, over zelfvertrouwen of een van mijn andere expertiseonderwerpen, stuur me dan gerust een berichtje.
Comments