Als er één advies is waar je tegenwoordig mee wordt doodgegooid is het wel 'volg je gevoel'. Praatprogramma's, social media, tijdschriften, posts op het internet, overal kom je dit advies in de een of andere vorm tegen. Is dat je wel eens opgevallen?
Ook zo'n mooie: volg je hart, want dat klopt altijd. Het klinkt prachtig, maar wat bedoelen ze eigenlijk?
Ik kan er niet zo bar veel mee. Ik heb er altijd een beetje moeite mee.
Kijk, ik snap best wat ze ermee bedoelen. Maar ik weet ook dat gevoelens je om de tuin kunnen leiden. Dat kom ik namelijk dagelijks in mijn praktijk tegen.
Even een voorbeeldje.
Stel je eens voor dat ik zou willen leren om de flamenco te dansen, omdat ik denk dat zo'n rode jurk me fantastisch zou staan en omdat dat klepperen met die castagnetten me zo geinig lijkt.
Als ik eraan denk wat daarvoor nodig is en dat ik daar in zo'n les zou staan, dan krijg ik daar gelijk een bepaald gevoel bij. Ik word er namelijk onrustig van, wat onzeker en ik durf het eigenlijk niet zo goed.
Dat komt omdat ik meteen ga denken: ben ik daar niet te oud voor, wat als ik het niet kan, wat zouden anderen daarvan vinden, ik maak mezelf compleet belachelijk, het ziet er niet uit, dat moet je toch niet willen.
Mijn gevoelens bij het idee 'ik ga leren de flamenco te dansen' zijn dus niet zulke lekkere gevoelens. Dus als ik mijn gevoel zou volgen, dan zou ik er echt niet aan beginnen.
Is dat dan de bedoeling?
Ik vermoed dat er eigenlijk bedoeld wordt dat je gaat onderzoeken/voelen wat je nou echt in je leven wilt, wat belangrijk voor je is, wat je doelen zijn en welke acties daarbij passen. En als dat is 'ik wil de dingen doen die mij plezier geven', dan zou dansles wel op mijn lijstje staan en dan moet ik me absoluut op gaan geven bij de dansschool. Dát gevoel zou ik dan wel kunnen volgen, ongeacht de onzekerheid die ik daarbij voel.
Maar dat gevoel wordt zo overspoeld door al die andere negatieve gevoelens die rond dat dansen hangen, dat als je tegen mij zegt 'volg je gevoel', ik er echt niet aan ga beginnen. Mijn meest duidelijke gevoelens zijn op dat moment onzekerheid en angst, dus nee, dankjewel.
En nogmaals, ik snap heus wel dat dit niet bedoeld wordt in het advies 'luister naar je gevoel'. Maar ik weet ook dat het verdraaid lastig kan zijn om te achterhalen naar welk gevoel je dan wel moet luisteren. En ik weet ook dat het 'goede' gevoel soms helemaal verstopt kan zijn achter de 'verkeerde' gevoelens.
In mijn praktijk zie ik bijna altijd dat er veel te veel naar de 'verkeerde' gevoelens wordt geluisterd. 'Ik voel me onzeker, dus ik hou mijn mond in de vergadering.' 'Ik twijfel aan mezelf, dus ik ga me niet aanmelden voor die werkgroep.' 'Ik heb het gevoel dat ik tekortschiet, dus ik werk me het snot voor de ogen.' 'Ik ben bang dat ik door de mand val, dus ik zorg dat er niets op mijn werk aan te merken is en word vreselijk perfectionistisch.'
Zie je dat het een beetje tricky is om je alleen te richten op je gevoel?
Gevoelens zijn geen feiten. Veel gevoelens kun je waarnemen, accepteren, en vervolgens negeren. Je hoeft daar niet naar te handelen. En het is dus zeker niet verstandig om je beslissingen uitsluitend op deze gevoelens te baseren.
Hoe pak je het dan aan? Voor een goede beslissing wil je vier elementen op 1 lijn hebben: wat voel ik, wat denk ik, wat wil ik en wat doe ik. Doe de dingen die je heel graag wilt, die belangrijk voor je zijn, die passen bij je waarden, bij je doelen in het leven en hoe je je leven wilt invullen. Dingen die passen bij de persoon je graag wilt zijn. En laat je dan niet (af)leiden door angst of onzekerheid.
Dus mocht ik het gevoel krijgen dat de flamenco leren dansen past bij de dingen in het leven die ik echt belangrijk vind, dan ga ik gewoon lekker op les. Ook als ik het doodeng vind. Lekker klepperen met die castagnetten en zwieren met met mijn rode jurk.
Olé!
Wat ga jij doen als je je gevoel zou volgen?
Comments